Polub i udostępnij:
Pin Share

Wypadam z pracy dobrze po godzinach.  Moknę w deszczu biegnąc do auta.  Ciemno,  zimno i mokro. Docząc z cała z zimna włączam wycieraczki. Nie nadążają zbierać deszczu. Nic nie widać.  Ruszam. Jednak widać. Czasem nie warto ygsię spieszyć!

Widzę rowerzystę

Szlag, muszę go wyprzedzić/ominąć zwał jak zwał.  Jedzie w deszczu z kapturem na głowie,  pod górkę i moknie. Odwracam głowę aby na niego spojrzeć.. Rozmawia przez telefon.  PODZIWIAM

Stoję na czerwonym

Widzę parę wyskakującą z autobusu. Leje.  Nie mają parasoli.  Ona w wielkim szalu opatulona ale jednak moknie. Krótka chwila a On ściąga kurtkę i zarzuca im nad głowę. I tak idą. Uśmiechnięci i radośni. On w bluzie ale pod ich wspólnym parasoli z Jego kurtki.  Znałam tylko jedną osobę w życiu,  która tak robiła. Nawet przez chwilę oczami wyobraźni zobaczyłam Go. Albo przypomniałam sobie tylko.  ZAZDROSZCZĘ

Z tego wszystkiego stałam pewnie chwilę na zielonym. Ocknęłam się jak usłyszałam klakson, ktoś mnie z trąbił, jakkolwiek się to pisze (fak ju kolo)! Stojąc na kolejnych światłach wiedziałam inną parę. Szli pod parasolami. Ona miała swoją a On swój. Blisko siebie ale daleko. Prowadzili psa. Radosnego żółtego psa. Merdał ogonem i miał wywalony jęzor. Był radosny. Tylko on. TEŻ TAK CHCĘ

I mogę. Mam psa

Noga na gaz. I szybko do domu.  Ale czy on będzie chciał wyjść ze mną?  Czy to on mnie będzie namawiał i prosił o spacer. Czasami nie warto się spieszyć do domu.  Czasami nie ma po co.

Polub i udostępnij:
Pin Share

12 komentarzy

  1. ach ta szara strona jesieni..sprawia, że jesteśmy tak melancholijni :-)dużo słońca Ci życzę w duszy w te deszczowe dni:-*

  2. Zdarzają się nam chyba wszystkim takie chwile, w których wydaje się, że inni mają lepsze wspaniałe życie. Niestety szczęście jest ulotne, a pozory mylą. Przekonałam się już wielokrotnie na przykładzie swoich znajomych. Przez chwilę cudowne chwile, a potem ból i rozpacz po zdradzie, bo teraz komuś innemu jest robiony parasol z kurtki. Lepsze nasze zwyczajne dni. Szukajmy szczęścia w drobnych przyjemnościach. Oby do wiosny! Będzie łatwiej!

  3. Ach ta jesień! Człowiek przez nią staje się taki melancholijny. Dla mnie jest to pora roku, która zmusza nas do myślenia i zastanowienia nad sowim życiem. Dlaczego? Sama nie wiem. Ale tak po prostu jest.
    Na szczęście nie cała jesień jest taka 🙂
    Pozdrawiam

  4. Czasami poprzez pośpiech nie zauważamy najdrobniejszych gestów, które są w gruncie rzeczy największymi i najważniejszymi gestami. Zgadzam się ze stwierdzeniem, że czasami nie warto się spieszyć, ale tak ogólnie w życiu. Pozdrawiam

  5. To właśnie jesienią zaczęłam spotykać się z Jarkiem. Pod pretekstem ogrzania mi dłoni obejmował je swoimi, chęsto chodziliśmy na długie spacery do lasu i nie ważne, że wracaliśmy przemrźnięci, bo w planach była jeszcze wspólna gorąca herbata. Dzisiaj podczas każdego spaceru zastanawiam się, czy nie skończy się on katarem u którejś z córek. Ten niedzielny wypad skończył się przeziębieniem u mnie. Tyle dobrego, że to ja poległam, a nie dzieciaki. Dziś już żadna jesień nie przypomina tamtej. Czasami trochę żałuję 🙂

    1. Author

      Żadna jesień nie będzie taka sama! Wszystko się zmienia! Ale wspomnienia pozostają!

  6. a czasami to tylko rozbieżność charakterów w danym temacie. mnie też czasem ponoszą emocje pod wpływem impulsu, ale nie ma co się o to szarpać, nikt nam w myślach nie czyta, już to potrafię, ty też do tego dojdziesz. masz czas, młodsza jesteś 😉
    :*

  7. Lubię słońce, deszcze nawet latem mnie denerwuje, a co dopiero jesienią 🙂

    1. Author

      Mam obie w domu, i przeczytane dwa razy, genialne pozycje, może warto znów się zatracić na kilka dni..

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.