Przeprowadzka to takie małe wyzwanie. Szczególnie, gdy jest “na chwilę” i do “gorszego miejsca”. Gdy zmieniamy dom z większego na mniejszy i duży taras zamieniamy na mini balkonik, może być ciężko. Ale chyba nie tym razem. Bałam się tej zmiany. A.. dobrze mi tu.
Koty nie lubią zmian i duży pies w bloku będzie się męczył
Ale moje chłopaki są chyba jednak inne. Fajniejsze. W pierwszej chwili Gufik był wściekły i wystraszony gdy przyjechał tu pierwszy. Schował się i nie chciał wyjść z najciaśniejszego kąta w domu. Ale gdy po godzinie przyjechał Leoś, od razu wyszedł i się w niego wcierał. Mina Leona niedoopisania. Bo nie wiedział czego ma się po nim spodziewać. A tu taka miłość. I nawet pamięta jak korzystać z kuwety.
A Leon, jest rozpieszczany 4 – 6 spacerów dziennie, rano, późny wieczór, deszcz czy słońce, minimum po pół godziny to dla niego rarytas. Bo jest w centrum zainteresowania. My z nim wychodzimy a nie on sam. Mnóstwo nowych zapachów, innych psów i ludzi. No i dzieci. Zaczepia wszystkich i wszyscy zaczepiają jego. Nie ma mowy o wyjściu na spacer bez minimalnego chociaż makijażu. Bo zawsze kogoś zaczepi.
Zu
Szczęśliwa od samego początku. Ma tu wszystkich znajomych i nieprzechodni pokój. Teraz ona przechodzi przez nasz pokój a nie my przez jej. No szczęśliwa do kwadratu.
Wszystko pod ręką
Zachciało mi się naleśników. W sumie żaden problem. No może jeden… mikser jest w jednym z dwudziestu pudeł w garażu w Siczkach a łyżki do niego w drugim, też gdzieś tam. Ale mam na przeciwko koło ratunkowe. Zawsze mogę zapukać i pożyczyć – albo blok obok. Czy to garnek, mikser czy …. Na kawę i plotki zawsze mam z kim się umówić i do kogo się wczesać. Tylko pozbędę się przeziębienia, kataru i innych zarazków. Bo moje, nie oddam.
Oszczędność, to też korzyści..
Zredukowaliśmy auta w rodzinie. Dzielimy się teraz moim. Niestety jedno się nie zmieniło, nie utworzyli jeszcze linii autobusowej do mnie do pracy. Więc jak nie mam auta to idę z buta… w sumie wszędzie jest blisko.. jakieś pół godziny sapania z przystankami co 5 minut, bo kolka… a na uczelnię trochę bliżej, ale pod górkę.. ale dobrze mi tu.
Mój mały, biały domek
To już totalna demolka. Jeden wielki plac budowy na zewnątrz i wewnątrz.. ale już się zaczęło, chociaż tyle. I choć nie wkurza mnie, że ktoś sika do mojej toalety, to wkurwia mnie, gdy obce facety sikają mi na deskę, bo ciężko im ją podnieść… wrrrr
Teraz gdy tam jeździmy, to takie obce miejsce się zrobiło. Wiewiórki biegają bezpańsko i bez strachu po podwórzu, koty sąsiadów także.. A moje dzieciaki… obydwaj biegają. Ale non stop. Nie chodzą, nie spacerują, tylko skaczą i biegają, i tak przez 2-3 godziny… adhd…
Ale dobrze mi tu
To dziwne, bo nastawiona byłam pesymistycznie wręcz agresywnie. Nawet o tym pisałam. I nie ważne, że nie mam gdzie kociego żwirka schować, 12 kg psich groszków także, czy dwóch zgrzewek mojej ulubionej wody… uwielbiam mój stary głęboki brodzik, do którego ledwo się mieszczę. Ale wreszcie mam swoje mega długie i ekstremalnie gorące kąpiele… bez ograniczeń, no może do pierwszego rachunku!
Dam radę!
Czasem takie zmiany wychodzą na dobre, łapie się trochę innego powietrza, innej perspektywy 🙂
Inna perspektywa -zdecydowanie. Zupełnie inne miejsce.
To jak masz już bliżej do mnie na wieś ,to wpadaj częściej :*
O, teraz zdecydowanie bliżej.
Do każdej zmiany jesteśmy w stanie się przyzwyczaić. To kwestia czasu, który i tak upłynie!
Dokładnie tak. Nie mamy wyjścia. Musimy to zaakceptować.
Nie jest ważne gdzie… ważne – z kim! 🙂 Jeśli jakoś się odnajdujecie, to spokojnie – przetrwacie.
Musimy.I damy radę. Jest lepiej, niż się spodziewałam.
Niech Wam wspaniale służy 🙂
Z przeprowadzek najgorzej wspominam przenoszenie książek i regałów. To był koszmar. Mój mąż do wspólnego mieszkania przyszedł z jedną torbą. Ja ze swoimi rzeczami musiałam przyjechać ciężarówką.
U nas przeprowadzki były średnio raz na dwa lata. Zawsze coś na tym traciłam. Bo za dużo rzeczy, i część trzeba było wyrzucać. Notatki ze studiów, stare książki…
Problem zw. z remontami czyli z udostępniania własnej łazienki też mnie drażni. Moja koleżanka miała na to sposób. Do czasu zakończenia remontu, muszla była tymczasowa 🙂
Kurka. My remontujemy cały dom. Zupełnie nas tam nie ma. Ale są Ci fachowcy. I to normalne, że muszą z niej korzystać. Tylko, a mnie brzydzi, gdy nie podnoszą deski a ja potem będę musiała z niej korzystać.
Jesień to idealny czas na ucieczkę do miasta. Przede wszystkim wszędzie blisko i mimo złej pogody zawsze masz dla siebie jakieś rozrywki i już nie będzie tak, że zostaniesz na cały dzień bez prądu i możliwości wyjścia za bramę 😀
Tu masz zupełną rację! Już nic mnie nie zatrzyma.. wręcz przeciwnie.. szybciej stąd wyjdę..
Nie umiałabym już mieszkać w mieszkaniu. Mam zbyt duży komfort przestrzeni, by wracać. Oczywiście są plusy, kilkukrotnie niższe koszty utrzymania. Dom to jednak skarbonka.
Polemizowałabym z tymi kosztami. Ale z wygodą i przestrzenią mieszkanie w bloku nie ma szans z domkiem. Nawet malutkim.
Mi również się wydaje, że wszystkie zmiany są “po coś” i do wszystkiego da się przywyknąć. I tak, jak ktoś wyżej napisał – to tylko kwestia czasu, który i tak płynie. To od nas zależy jak podejdziemy do tych zmian,ale wydaje mi się, że im szybciej się z nimi oswajamy, tym lepiej dla nas. 😉
Grunt to pozytywne nastawienie. I tego się będę trzymać!
Wszystko ma plusy i minusy. W mieszkaniu mniej przestrzeni, ale też mniej sprzątania i niższe koszty…
Mniej sprzątania… o tak!
Najważniejsze, że Ci tam dobrze 🙂
Chociaż tyle….
Bardzo przyjemny post. Ja u siebie ciągle czuje się średnio bo marzy mi się remont wielu części mieszkania. Lubie za to okolice bardzo 🙂
Remont dużo wnosi, zmienia i wprowadza ład i harmonię..
Zmiany są ważne. Człowiek patrzy wtedy na świat inaczej i zdobywa doświadczenie.
Te zmiany dużo zmienią w moim życiu..
Kiedyś, gdy straciłam wszystko co miałam najważniejszego na całym świecie myślałam, że nie jestem w stanie się pozbierać i przyzwyczaić to takiej zmiany całego życia. Dziś choć tęsknię każdego dnia za tamtym okresem, nie wiem czy podołałabym, gdybym mogła odzyskać wszystko, co wtedy straciłam. Wtedy utraciłam część siebie, ale nauczyłam się bez niej żyć. Zmiany choć wyglądają na początku przerażająco, w końcu przechodzą w codzienność, którą nie dość, że jesteśmy skłonni zaakceptować, to jeszcze udaje nam się ją polubić.
No tak właśnie bywa. Niby mamy wpływ na wszystko, i wszystko pod kontrolą, a życie i tak weryfikuje i miesza nam plany…
My mieszkamy niby na wsi – ale w bloku. Także mamy takie 2w1 – mniejsze koszty niż przy utrzymaniu domu, mniejszy metraż – a jednocześnie mnóstwo przestrzeni wokół (lasy, rzeka, łąki). Tylko z sąsiadami bywa różnie – ale do wszystkiego można się przyzwyczaić 😉 I też jest nam tu w sumie dobrze.
No to masz idealnie!
Zmiany są nieodłącznym elementem naszego życia. Niech służy Wam ona i będzie Wasza radością 🙂 Na wszystko w życiu przychodzi czas i każdy z nas ma swoje miejsce, czy miejsca 🙂
Bez zmian byłoby nudno!
Przeprowadzałam się kilkanaście razy w życiu. Również mieszkałam w dużym domu, potem znowu mieszkanie, potem większe i mniejsze pomieszczenia, z balkonem i bez. Różnie to bywało. A mój kot wierny kompan już się przyzwyczaił do zmian. Także nie na tego złego. Zawsze znajdą się plusy sytuacji.
Moje chłopaki, też dzielne. Wydaje mi się, że ich dom jest tam, gdzie my…
A ja lubię, kiedy zmiana szybkością wymusza na mnie pewne decyzje, jestem przekonana czego chcę, ale jak to zorganizować to już nie do końca, a zmiana niejako krystalizuje prędkość decyzji. 🙂
Szybkie decyzje, bywają dobre, i trafne.
mniejsze wcale nie musi być gorsze. ja mam na swoim koncie trochę przeprowadzek i z jednej strony to upierdliwe, a z drugiej takie ekscytujące 😉
Dlatego tak lubię zmiany..
I ja wychowałam się w mieszkaniu, żyłam z labradorem – też milion razy słyszałam, że się pies męczy. A nie wyglądał ani na zamęczonego, ani nieszczęśliwego 😉
Bo one zawsze pójdą za nami. I będzie im dobrze, jeśli tylko będą z nami. Takie kochane, wierne stworzenia.
Dacie rade.
Fajnie, ze sa tez plusy 🙂
Wytrzymamy. A czas szybko leci..
Najważniejsze to pozytywne nastawienie i szukanie jasnych stron, wtedy wszystko się dobrze ułoży 😀 Problemy podobno są tam, gdzie chcemy je widzieć.
Ładnie powiedziane!
Taka zamiana na “gorsze” czasami jest dobra, tu na “ciaśniej” pomaga w byciu bliżej siebie, bo najzwyczajniej w świecie nie ma gdzie iść. Ja z czułością wspominam jak mieszkałam z mężem w jednym pokoju w akademiku. 🙂
Masz rację. My najlepiej wspominamy okres 4 lat, jak mieszkaliśmy we trójkę w 22 metrach. Plus kicia.
uwielbiam twoj pozytyw..grunt to optymist znalezc i keszcze nim zarazac.Jestes MEGA!!!