Pękają Ci zęby albo się kruszą? Miewasz dolegliwości bólowe bez konkretnego powodu? To mogą być objawy choroby okluzyjnej, która grozi utratą zębów! Okluzja – bagatelizowana choroba zębów!
Okluzja – co to takiego?
To choroba startych zębów, napiętych mięśni żujących oraz problemy w stawie skroniowo-żuchwowym. Na uczelniach stomatologicznych jest to temat traktowany marginalnie, stąd trudności z późniejszą diagnostyką i leczeniem schorzenia w praktyce. W stomatologii wiele uwagi poświęca się zębom – próchnicy, paradontozie, zapominając o kompleksowym leczeniu narządu żucia.
Choroba okluzyjna
To zaburzenie pracy zębów, mięśni żucia i stawów skroniowo-żuchwowych. Wiąże się z dolegliwościami bólowymi (zębów, głowy, oczu), zwiększonym napięciem mięśni żucia i postępującym ścieraniem się zębów, co może prowadzić do utraty zębów.
Jak rozpoznać to schorzenie?
To przede wszystkim:
- zgrzytanie zębami,
- wychylenie zębów do przodu,
- trzaski w stawach,
- przeskakiwanie w stawie skroniowo-żuchwowym,
- odczuwalne napięcie mięśni twarzy,
- bóle głowy,
- ścieranie się i kruszenie zębów.
Naukowcy dopatrują się źródeł schorzenia w czynnikach genetycznych, a także środowiskowych. Do najczęstszych przyczyn okluzji należą:
- nieprawidłowe ustawione zęby (wady zgryzu),
- krzywo wyrzynające się ósemki,
- niedopasowane wypełnienia zębowe,
- nieodpowiedni kształt plomb,
- braki zębowe i przesuwanie się zębów,
- wady szkieletowe.
Na pewne czynniki, choćby genetyczne, nie mamy wpływu, ale warto wyeliminować te czynniki, które zależą bezpośrednio od nas i mogą prowokować nieprawidłowości w zgryzie. W kwestii ustawienia zgryzu najwięcej się dzieje do ok. 13 roku życia, kiedy występuje największy wzrost kości i są one najbardziej plastyczne. Z tego też względu warto jak najwcześniej pozbyć się szkodliwych nawyków takich jak gryzienie długopisu, obgryzanie paznokci czy nawet zbyt częste żucie gumy, które mogą skutkować nieprawidłowościami zgryzu.
Także dziecięce ssanie kciuka czy zbyt długie używanie smoczka mogą powodować wady zgryzu, np. tyłozgryz i tzw. zgryz otwarty. Nieprawidłowo rozwijający się narząd żucia u dziecka można poznać po niedomykających się lub napiętych ustach. Wtedy ryzyko okluzji w wieku dorosłym rośnie. Warto także pilnować, by plomba zakładana przez dentystę była odpowiednio dopasowana i nie przeszkadzała w buzi.
Nieprawidłowy zgryz można skutecznie leczyć
Diagnostyka schorzenia składa się z wielu czynników. Po skontrolowaniu zgryzu, szczegółowym wywiadzie i wykonaniu szeregu badań, np. badania elektroniczną kalką T-scan, można wychwycić okluzję we wczesnym stadium i zaplanować indywidualną terapię jej leczenia. Wizyta u specjalisty jest niezbędna, tym bardziej, że okluzja może być pomylona przez pacjenta z erozją szkliwa, która jest innym schorzeniem, a daje podobne objawy. Przyczyną erozji są niszczące szkliwo kwasy znajdujące się w pożywieniu i żołądku.
Istnieje kilka metod leczenia choroby okluzyjnej
Polega na wyrównaniu kontaktu zębów górnych z dolnymi oraz prawidłowym położeniu stawu skroniowo-żuchwowego.
Chorobę okluzyjną można skutecznie leczyć za pomocą:
- ekwilibracji czyli wyrównania zgryzu,
- zabiegów ortodontycznych,
- zabiegów rekonstruujących zęby
- poprzez operacje ortognatyczne (zabiegi chirurgiczne)
Prawidłowy zgryz
Zęby się nie starzeją jeśli o nie odpowiednio dbamy, powinny nam służyć długie lata. Postępujące ścieranie się zębów to schorzenie, które wymaga leczenia stomatologicznego u doświadczonego specjalisty. Jeśli tego zabraknie, erozja szkliwa zębów postępuje i może doprowadzić do ich utraty.